Van Afwasser tot Café-eigenaar: De Onglamoureuze Waarheid Achter Lowinsky's
Het verhaal van een Hamburgse immigrant over gebroken beloften, gedurfde risico's en het opbouwen van een bedrijf zonder vangnet
Samenvatting: Na immigratie naar Duitsland met een psychologiediploma dat ik niet kon gebruiken, leerde ik een jaar lang Duits, werd verraden door een beloofde stage, en bevond ik me dertig-en-iets en opnieuw beginnend. Dit is het rauwe verhaal van hoe ik van het wassen van afwas in Hamburgse cafés ging naar het overtuigen van een bank om me €100.000 te lenen—door in een pak op te dagen met een waterkoker en haar koffie te maken. Geen sprookjeseinde, alleen een eerlijk verslag van wat het werkelijk kost om iets van jezelf op te bouwen.
Het Psychologiediploma Dat Ik Niet Kon Gebruiken
Ik studeerde psychologie in de Verenigde Staten. Op de een of andere manier had ik dit kleine gevoel in me dat zei dat het moeilijk zou zijn om dit diploma in Duitsland te gebruiken. Na hier te zijn geïmmigreerd, nam ik een besluit: als ik het in dit land wilde maken, moest ik het een eerlijke kans geven.
Een eerlijke kans betekende vijf dagen per week, vijf uur per dag Duitse cursussen volgen, voor bijna een heel jaar. Niet omdat ik bijzonder getalenteerd ben met talen, maar omdat ik iets fundamenteels begreep: de enige manier om mensen in een ander land enigszins te begrijpen is hun taal te spreken en te proberen hun mentaliteit te begrijpen. Er zijn zoveel subtiliteiten als het gaat om taal en de mentaliteit van mensen.
Ik slaagde voor het Duitse taalexamen dat me zou toestaan in het Duits te studeren. Het universiteitssysteem accepteerde slechts de helft van de studiepunten van mijn diploma. Ik was 28, bijna 29 jaar oud. Had ik het echt in me om helemaal opnieuw te beginnen?
De Koude Realiteit van de Duitse Academische Wereld
Ik woonde een paar colleges bij op de universiteit en kwam tot verschillende inzichten. De VS benadrukken sociale wetenschappen op een manier die leuk en boeiend is—er is interactie tussen klasgenoten en docenten. Alles in Duitsland was zo droog, zo koud wetenschappelijk.
Ik was ook geïntimideerd door het doen van een psychologiediploma in het Duits. Een diploma halen in een andere taal is geen grap. Alleen al de technische terminologie zou me hebben begraven.
Dus daar stond ik: een immigrant met een half psychologiediploma, behoorlijk Duits, en geen duidelijk pad voorwaarts.
Het Verraad Dat Alles Veranderde
Herinner je je die Hamburgse theehandelaar waar ik eenentwintig jaar geleden van leerde? Hij is dezelfde persoon die me een stage in Hamburg aanbood. Dit is de reden waarom mijn vrouw en ik naar Hamburg verhuisden. Hij was een vriend. Hij was iemand die ik kon vertrouwen.
We verhuisden hierheen en gingen ervan uit dat alles volgens plan zou verlopen. Ik heb nooit papierwerk getekend.
Nadat ik enkele maanden in Hamburg was geweest, nodigde deze theehandelaar-zakenman me uit voor het diner. Waarom niet, toch? Alles verliep volgens plan! Mijn vrouw en ik waren in deze mooie, groene, vriendelijke stad Hamburg.
Hij trok zijn aanbod terug.
Ik was geschokt, verbijsterd, boos, verdrietig en in de war. Ik ervoer een reeks van elk mogelijk gevoel. Hoe kon je me een stage aanbieden, mezelf en mijn vrouw naar een nieuwe stad laten verhuizen, en dan gewoon het aanbod zo terugtrekken?
Terugkijkend was het het beste wat me ooit had kunnen overkomen, maar het roept nog steeds gevoelens van woede en wrok op. Als je je woord geeft, zou je verantwoordelijk moeten worden gehouden.
Mijn Gave Ontdekken op Dertig-en-iets
Nu was ik hier, werkend voor een café en branderij, dertig-en-iets jaar oud, proberend een leven voor mezelf op te bouwen om mezelf, mijn vrouw en mijn toekomstige kinderen een goed leven te geven.
Door mijn jaren werken bij Harney & Sons Fine Teas en verschillende cafés en branderijen in New York, kwam ik eindelijk tot een besef: ik heb een gave. Mijn gave is simpelweg de gave van de babbel—de gave om met mensen te kunnen verbinden.
Waarom zou ik voor iemand in dienst zijn als ik het net zo goed kon als zij, zo niet beter? Naast goed zijn in het verbinden met mensen, begon ik eindelijk te accepteren en te beseffen dat ik ondanks mijn chaotische natuur analytisch ben en sterke ideeën en concepten heb.
De vraag die alles veranderde: Wat voor man zou ik zijn geweest als ik dit risico niet had genomen? Ik zou een bittere oude man zijn geworden. Misschien zou ik een wrok hebben gekoesterd tegen mijn vrouw of mijn ouders en hen de schuld hebben gegeven voor alles. Misschien zou ik de wereld de schuld hebben gegeven waarom ik er niet in slaagde mijn eigen bedrijf te openen.
€10.000 Sparen op een Cafésalaris
Ik nam eindelijk de beslissing om mijn eigen café te openen. Ik wist niet hoe. Maar ik wist dat ik het zou moeten doen. Ik moest het voor mezelf doen. Het deed me pijn om zelfs maar te overwegen voor de rest van mijn leven voor iemand anders te werken, wetende dat ik mezelf de kans had kunnen geven om niet alleen mijn eigen baas te zijn, maar mijn eigen bedrijf te bezitten en te bepalen hoe ik werk.
Ik wilde verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat ik echt mijn uiterste best deed om deze droom werkelijkheid te maken.
Ik had geen geld. Ik had één baan. Ik spaarde meer dan de helft van mijn inkomen elke maand gedurende twee jaar. Aan het einde van die tijd had ik €10.000.
Tijdens het sparen raakte ik bevriend met twee bankiers die vaste klanten waren in het café waar ik werkte. Ik ontmoette hen vaak voor begeleiding. Ik zou naar huis gaan, werken aan de punten die verfijning nodig hadden, en doorgaan met het ontwikkelen van mijn concept.
De Onmogelijke Catch-22 van Duitse Bedrijfsleningen
Op een bepaald moment vertelden ze me met vertrouwen dat dit concept zou werken en ik mijn deel van succes kon hebben. Maar het geven van een lening zou volledig afhankelijk zijn van het vinden van een locatie.
Dit is hoe Duitse bedrijfsfinanciering werkt: Er is meestal je huisbank die je groen licht geeft, maar dan is er een grotere bank die 80 procent van het bedrag verstrekt waar je naar op zoek bent. Je moet goedkeuring van hen krijgen.
De Catch-22
- Om een afspraak te krijgen met de grotere bank, heb je een locatie nodig
- Om een locatie te krijgen, heb je een langetermijn huurcontract nodig
- Om een contract te tekenen, moet je je committeren voordat je enige bankovereenkomst hebt
Dit is een enorm risico. Ik tekende een 12-jarige huurovereenkomst voordat ik enige vorm van overeenkomst van de bank kreeg. Als je geen contract hebt, geven ze je geen kans om je idee te pitchen.
De Vergadering Die Mijn Leven Veranderde
Ik herinner me de avond voor de belangrijkste vergadering van mijn leven. Ik praatte met mijn moeder over waar ik was met het opzetten van mijn bedrijf. Ze herinnert me er tot op de dag van vandaag aan hoe zelfverzekerd ik was.
Ik vertelde haar: "Hé mam, ga naar de grote vergadering en voel me goed. Ik trek mijn pak aan, ga daarheen met een waterkoker en koffie. Ik maak haar filterkoffie en praat dan met haar over waarom mijn concept zal werken."
Mijn moeder kon alleen maar lachen. Ik voelde me zo zeker en zelfverzekerd, hoewel het een enorm risico was om zo'n lange huurovereenkomst te tekenen. Ik wist dat dit de enige manier zou zijn voor mij om een kans te krijgen dat de bank me €100.000 zou lenen.
Ik ging naar deze afspraak en begon heet water op de gemalen koffiebonen te gieten. De vrouw was vriendelijk. Ze had wel vragen.
Ze vroeg me hoe ik er zo zeker van kon zijn dat dit café zou slagen terwijl er zoveel andere cafés in de buurt waren.
Ik vertelde haar dat er geen cafés zijn die zich specialiseren in zowel koffie als thee. En er zijn geen cafés met mijn Amerikaanse flair en charisma. Het is onvermijdelijk dat mijn café ongelooflijk succesvol zou zijn.
Ze voelde mijn vreugde, passie, charisma en overtuiging. De rest is geschiedenis.
Van Afwasser tot... Afwasser
De lening kwam erdoor. Ik kreeg mijn kans om mijn verhaal te vertellen van het gaan van een afwasser naar een miljonair.
Maar het liep nooit zo, en dat is oké.
Ik geniet ervan om een afwasser te zijn—het op mijn manier te doen.
De waarheid over ondernemerschap: De meeste dagen was ik nog steeds afwas aan het wassen, koffie aan het zetten, klanten aan het bedienen, aan het dealen met kapotte apparatuur, aan het onderhandelen met leveranciers, en al het onglamoureuze werk aan het doen dat komt met het bezitten van een klein bedrijf. Het verschil is dat ik het nu op mijn voorwaarden doe, iets aan het bouwen ben dat voor mij belangrijk is, banen aan het creëren ben voor anderen, en aan het verbinden ben met mensen op de manier waarop ik altijd wist dat ik dat kon.
Wat Ik Leerde Over Risico's Nemen in Duitsland
1. Kwalificaties Worden Niet Altijd Overgedragen
Mijn Amerikaanse psychologiediploma was de helft van zijn waarde waard in Duitsland. Je kwalificaties van thuis kunnen niet hetzelfde gewicht hebben hier.
2. Taal Is Niet Onderhandelbaar
Vijf uur per dag, vijf dagen per week gedurende bijna een jaar. Dat is wat integratie werkelijk kost. Niet alleen woorden begrijpen, maar mentaliteit, humor en culturele context begrijpen.
3. Mondelinge Beloften Betekenen Niets
Zet alles op papier. Altijd. Ik leerde dit op de harde manier toen mijn stage-aanbod verdween tijdens het diner.
4. Duits Bankieren Vereist Waanzinnig Geloof
Je moet een 12-jarige huurovereenkomst tekenen voordat je financiering hebt. Je moet alles riskeren voordat iemand op je zal gokken.
5. Charisma Doet Er Nog Steeds Toe
Ik verscheen op een bankvergadering met een waterkoker en maakte koffie voor de kredietbeambte. Die menselijke verbinding—laten zien in plaats van alleen vertellen—maakte het verschil.
6. De American Dream Werkt Hier Anders
In Amerika praten we over gaan van afwasser naar miljonair. In Duitsland ziet succes er meer uit als gaan van afwasser naar afwasser—maar je eigen baas zijn, het op je manier doen, en iets duurzaams bouwen in plaats van explosief.
Waarom Ik Je Dit Vertel
Elke week komt iemand Lowinsky's binnen en vertelt me dat ze hun eigen café of winkel willen openen. Ze romantiseren het. Ze stellen zich de Instagram-momenten en de creatieve vrijheid voor.
Ik ontmoedig ze niet, maar ik vertel ze wel de waarheid: Je zult harder werken dan je ooit hebt gedaan. Je zult meer riskeren dan comfortabel aanvoelt. Je zult momenten van twijfel, woede en uitputting hebben.
Maar als je een echte gave hebt voor wat je doet—als je met mensen kunt verbinden, als je in je concept gelooft, als je bereid bent elke dag op te dagen en letterlijk zelf de koffie te zetten wanneer nodig—dan is het het waard.
Niet omdat je een miljonair wordt. Omdat je jezelf wordt.
Lowinsky's vandaag: Elk detail van deze ruimte vertegenwoordigt een keuze, een risico en talloze uren werk. Dit is hoe €100.000 aan geloof eruitziet.
Bezoek Lowinsky's op Lehmweg 36, Hamburg-Eppendorf, en proef hoe €100.000 aan bankleningen, twee jaar sparen en een belachelijke hoeveelheid zelfvertrouwen smaakt. Spoiler: Het smaakt naar echt goede Japanse thee en eerlijke Amerikaans-stijl koffie, geserveerd door iemand die oprecht om je geeft.